Ja ja, ik heb het gehaald!!!

Om 8 over 3 zou de trein vertrekken, maar we hadden een kleine vertraging. Wie zou zijn jas vergeten zijn? Ikke deze keer niet!

De machinist liet de trein even wachten omdat de vraag van de jas rondging waar de meneer van de kiosk mee stond te zwaaien. Dat was dan ook wel alle vertraging op het vreselijke verkeer in Yerushalayim na. We hebben met 10 bussen een complete straat geblokkeerd.

Maar even terug naar het begin. Lekker vlot en makkelijk verliep de treinreis. In Zwolle nog een flesje water gescoord en toen weer hangen in de trein. Lekker een boek erbij en zo lukt het wel.

Toen ik boven de grond kwam op Schiphol stond een mevrouw wat cosmeticaproducten verkopen. Ze wilde mijn nagels zien (whaha - wat daar van over is

) Ze ging er een met wat schuurpapier bewerken en na haar blabla glom mijn nagel als een pareltje => misschien dat ik er nu niet meer aan zou zitten...

Maar ze had mijn gezicht eens bekeken en was daar niet zo te spreken over. Veel te droog! Dus een smeersel vanuit de Dode Zee werd erop gesmeerd. heerlijk maar helaas toen ik de prijs hoorde wilde ik niet meer (welke grapjas gaat er nu meer als 200 euri neerleggen voor een klein potje met blubber?) Hoe lekker ook, ik deed het niet, dat vond ze niet grappig...

Maar lekker opgefrist ben ik maar eens gaan kijken welke incheckbalie ik moest hebben, helemaal op het eind, nummer 3. Even geduld AUB en klaar was kees. Ik had thuis namelijk mijn ticket al geprint. Inleveren koffer en doorlopen maar.

Tijdens de treinreis diverse keren met mijn telefoon gespeeld dat ik schrok van de lage batterijspanning die ik had. Hm dan maar op zoek naar een stopcontact.

Helaas die op de gang vlag naast Gate 23 deed het niet, maar... die in de wc wel. Je raadt wel waar ik een mooi poosje heb doorgebracht. Tja veel zin had het niet, ondertussen Wat'sappen met mijn broertje...

Na een rustige vlucht waar ik van bovenaf een onweerbui mocht aanschouwen (een heeeeeeel eind weg hoor) met de shuttle naar de aankomsthal. Boedapest is zo gek nog niet, tussen de zitplaatsen zitten gewoon stopcontacten! Dus laden maar weer.

Ook de volgende vlucht verliep prima, ik zat naast Vered en heb heerlijk zitten kletsen. (ik mag bij haar tante gaan eten als ik in Yerushalayim ben) Heel lief, ze was erg blij eindelijk weer iemand van haar eigen leeftijd te spreken. Was met haar moeder en tantes in Boedapest geweest en was het tempo enz. een beetje zat.

Toen heb ik mij vermaakt in de vertrekhal van Ben Gurion. Ik moest natuurijk weer een stopcontact hebben (hij was nog lang niet vol). Heerlijk mijn boekje erbij en ik moest toch wachten tot de treinen en daarna de bussen weer zouden gaan rijden.

Treinen rijden maar 1x in het uur dus mocht ik op het perron ook nog even wachten. Geeft niets, mooi de sms-jes de deur uit gedaan.

Keurig op het goede station uitgestapt. In 1 rechte lijn naar de cherut en keurig afgezet door de chauffeur. Mijn koffer werd erin en eruit getilt.

Nu even niet verder lezen pap

Ik wandelde naar de Kibbutz toe en toen werd mij een lift aangeboden. Je kunt geen andere kant op dan naar Kibbutz Yakkum dus... Heerlijk keurig afgezet en geen stuk in de zon hoeven sjouwen. Wie durft nog te beweren dat Israëliers niet aardig zijn?

Bij Anneke de koffer opengetrokken en de spullen eruit gehaald die eruit moesten. Met Chatuli op de veranda een kopje thee gedronken en toen plofte ik op de bank neer. Ik was moe (tja bijna geen oog dichtgedaan en al over de 30 zijn...)

Maar na een frisse douche kon ik er weer tegen. Spullen mee en gaan weer met die banaan!
Ik was nog maar net voorbij de eetzaal of er stopte weer een auto naast mij die mij wel bij de snelweg wilde afzetten

Dat laat ik mij geen 2 keer zeggen. Goed het is maar een km maar het scheelt wel!

Daarna heb ik mij braaf aan mijn eigen regels gehouden. Gewoon in de cherut naat Tel Aviv en daarna naar Yerushalayum. Toen een stadsdienst zien te vinden en wat ik kon vinden (ik had geen zin meer) zou mij bij de Jaffagate eruit zetten. Goed dat is aan de andere kant van de oude stad, maar voouit, ik moest toch nog een simkaartje hebben.

Dat is weer een verhaal apart: Het viel ze zwaar. Tja nieuwe telefoon en het activeren van het simkaartje duurt even dus kun je niet direct ook beltegoed erop zetten. Maar een half uur later en een kaartje van een niet veel soeps winkel verder kon ik op weg naar het Austrian House.

Het is lekker druk hier en veel politie gezien. Anneke maar eens even gevraagd wat er aan de hand is. Toch wel handig zo'n telefoon! Viel mee, voorzorg omdat shabat begint. Prima ik zal goed opletten.

Maar het is nu weer tijd om te gaan, ik had al even bij de Klaagmuur gestaan, maar nu wil ik de studenten van de Jeshiva zien. (die gaan een feestje bouwen dus er zal wel weer flink gezongen worden!)

Shabat shalom allemaal, ik spreek jullie wel weer!